Pies jest cnotą, która nie mogła zos­tać człowiekiem.

Hej wszystkim!
Z góry przepraszam, za moją długą nieobecność. Tym razem mam usprawiedliwienie. Mój komputer nie chcę dodawać zdjęć na bloga (Błąd 400) Może wiecie jak to rozwiązać? W moim domu panuje remont, a na dodatek zaczynam prace- jakieś urwanie głowy!

Dziś post o mojej kolejnej, małej miłości. Luna skradła mi serce 7 lat temu i zostało tak do teraz. Mowa tutaj oczywiście o moim psie.

Najpierw chcę Wam wyjaśnić dlaczego mam zamiar pisać tutaj o moim zwierzaku. Jeżeli interesujecie się blogowaniem to z pewnością wiecie kim jest Lucy  (KLIK), a jeśli nie to wejdźcie w link :) Ostatnio Łucja umieściła na instagramie zdjęcia swojego psa, jednak pod fotografią nie było jakiś wymyślonych opisów. Napisała po prostu, że jej pies zdechł. Wtedy właśnie uświadomiłam sobie, jak ważny dla mnie jest mój pies. Na początku zadałam sobie pytanie: Kim właściwie dla mnie jest Luna? Odpowiedź nasunęła mi się szybko: Jest moim przyjacielem! Wspiera mnie i mimo tego iż, nie potrafi mówić, swoimi gestami wyraża o wiele więcej, niż niektórzy ludzie słowami. Biega ze mną i ciągnie mnie, bym się zbytnio nie męczyła. Gdy czytam książkę w wieczory takie jak ten, siedzi koło mnie, trzymając łapę, na mojej nodze. Zawsze stara się mnie bronić i wiem, że zawsze mogę na nią liczyć. Ona po prostu będzie. Na chwile obecną nie wyobrażam sobie mieć innego psa. Nie dopuszczam do siebie myśli, że mogłabym ją kiedykolwiek stracić.

A Wy? Macie jakieś swoje zwierzaki?
Nie mogę się powstrzymać i polecić Wam dobrego filmu. Mój przyjaciel Hachiko (KLIK) to cudowny film o więzi jaka powstała między człowiekiem a psem. Niezły wyciskacz łez- gorąco polecam :)